Een verzachte blik
“Dat kan niet,” houd ik vol, terwijl ik mezelf meer probeer te overtuigen dan iemand anders. De uitdrukking van de juwelier ontspant. Hoewel haar ogen vol zijn van stil begrip, trekt ze haar eerdere verklaring niet in. Ze glimlacht niet om me gerust te stellen, maar knikt alleen plechtig. Twijfel knaagt aan me. Dit besef voelt als een barst in het fundament van iets onwrikbaars.
Een verzachte blik
Uitleg van de juwelier
“Soms worden ringen in de loop der tijd doorgegeven of veranderd,” zegt ze, haar stem afgemeten en voorzichtig. Maar haar volgende opmerkingen trokken meer mijn aandacht. “De gravure is specifiek” Mijn gedachten raasden om bij te blijven. Doorgegeven? Veranderd? Zou er een andere verklaring zijn waar ik niet aan gedacht had? Zijn opmerkingen leken het gewicht van verborgen betekenissen te dragen, het soort dat lang gekoesterde overtuigingen onderuit haalde.
De verklaring van de juwelier
