De confrontatie begint
Johns glimlach vulde de kamer, maar ik kon niet antwoorden. Het diner was een gespannen, stille aangelegenheid, met onuitgesproken woorden en lange blikken. Toen we klaar waren met eten, nam ik hem bij de hand en leidde hem naar de woonkamer. Ik zette hem neer en haalde de ring uit mijn zak; het koude metaal deed rillingen over mijn rug lopen. Het was tijd om de realiteit onder ogen te zien.
De confrontatie begint
Een beverige vraag
“Hoe kom je hieraan?” vroeg ik, mijn stem trilde ondanks mijn pogingen om voet bij stuk te houden. John’s ogen verwijdden zich eerst, een blik van verwarring op zijn gezicht. Toen een flits van herkenning. Zijn pupillen werden iets wijder, wat aangaf dat hij precies begreep waar ik op wees. De lichte verandering in zijn houding bevestigde mijn donkerste zorgen. Hij wist iets.
Een bevende vraag
