Ongemakkelijke blikken
Zijn tegenzin deed mijn gedachten nog sneller gaan. Hij gaf me de ring terug, maar niet zonder een laatste blik, een glinstering van herkenning in zijn ogen. Mijn vingers konden niet stil blijven zitten terwijl ze rond de ring draaiden en mijn gedachten raasden over onbeantwoorde vragen. Wat weet hij dat ik niet weet? De sfeer in de kamer was zwaar van onuitgesproken woorden.
Ongemakkelijke blikken
Een schokkende vraag
“Weet je zeker dat dit je trouwring is?” vroeg ze uiteindelijk, haar stem nauwelijks meer dan een fluistering. Ik bevroor, mijn hele lichaam gespannen bij de gedachte dat er iets mis was. Hoe kon ik het niet zeker weten? Mijn ring was net zo goed een deel van mij als mijn eigen adem. Toch hing de vraag van de juwelier in de lucht en riep twijfels op waar die er eerst niet waren.
Een schokkende vraag
